Eldar İsmayıl Böyüktürkün şeirləri 

Nə yaşadım, Eldar kimi yaşadım!

Keşməkeşli bir ömürə qoşuldum,
Qəmi sovub, sevincimə tuş oldum.
Yaydan ötüb, payız oldum, qış oldum,
Qışımı da bahar kimi yaşadım,
Nə yaşadım, Eldar kimi yaşadım!

Ürək verdim ürəyimin oduna,
Əyilmədim vəzifələr adına.
Vələs olub çevrilmədim oduna,
Palıd kimi, çinar kimi yaşadım,
Nə yaşadım, Eldar kimi yaşadım!

El təsivin şərəf-şana vermədim,
Namus qədər uca zirvə görmədim.
Cilddən cildə, dondan-dona girmədim,
Başı qarlı dağlar kimi yaşadım,
Nə yaşadım Eldar kimi yaşadım!

Dedilər ki, talayanlar qazandı,
Qazan dibi yalayanlar qazandı.
Quyruğunu bulayanlar qazandı,
Əyilməyən vüqar kimi yaşadım,
Nə yaşadım Eldar kimi yaşadım!

Qədərsizi sən nə danla, nə dannan,
Uzaq gəzdim saxtakardan, nadannan.
Badalaqla uduzandan, udannan,
Yaltaq dostdan kənar kimi yaşadım,
Nə yaşadım Eldar kimi yaşadım!

Yad daşını sinəm ilə götürdüm,
Öz dərdimi öz içmə ötürdüm.
Vətən adlı cənnətimi itirdim,
İllər boyu ağlar kimi yaşadım,
Nə yaşadım Eldar kimi yaşadım!

Haylı-küylü, ucuz şöhrət gəzmədim,
Harın gördüm, ədasına dözmədim.
Yad bağından yad çiçəyi üzmədim,
Bəhrə verən bağlar kimi yaşadım,
Nə yaşadım Eldar kimi yaşadım!

Hər yerişim addım-addım soruldu,
Gülüşümə dar ağacı quruldu.
"Türk" deyəndə şah damarım vuruldu,
Yenilmədim, sağlar kimi yaşadım,
Nə yaşadım Eldar kimi yaşadım!

Haqsızlığı öz kürəmdə əritdim,
Gah "Dilqəm"də, gah "Kərəm"də əritdim.
Hər misramı saz kürəmdə əritdim,
Çaya döndüm, çağlar kimi yaşadım,
Nə yaşadım, Eldar kimi yaşadım!

Az olmadı, səs verənim səsimə,
Düz demədim öz səhfimə, tərsimə.
Qul olmadım tamahıma, nəfsimə,
Yol göstərən zəvvar kimi yaşadım,
Nə yaşadım, Eldar kimi yaşadım!

Keşməkeşli bir ömürə qoşuldum,
Qəmi sovub, sevincimə tuş oldum.
Yaydan ötüb, payız oldum, qış oldum,
Qışımı da bahar kimi yaşadım,
Nə yaşadım, Eldar kimi yaşadım!

MƏN BURDA QƏRİBƏM, YURD ORDA QƏRİB

Sən burda qəribsən, yurd orda qərib.
Hüseyn Arif.

Baş əydim bu dürlü Hikmət önündə,
Sən mənə verdiyin qiymət önündə,
Qalmışam, ay ustad, töhmət önündə
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

Ömrün göylərində buludam, çənəm,
Elə alışmışam, inanma sönəm.
Məni xoşbəxt sayan kimsəm, kimsənəm,
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

Ay mənə zülm edən, zalım insanlar,
Dönüb bir-birinə qənim olanlar.
Ay məni anlayıb, məni qananlar,
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

Yurdun başı üstə dinsiz qoymuşam,
Döşündə min cığır, min iz qoymuşam.
Göyçəgölü kimi dəniz qoymuşam,
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

Bir vətən harayı, ünü beynimdə,
Həsrətdən biçilən kəfən əynimdə.
Qələmim əlimdə, heybəm çiynimdə
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

Gətirdi başıma əngəli dövran,
Məni zarınc etdi gülməli dövran.
Eşitsin zamana, bu dəli dövran,
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

Ay Tovuz dağları, Gəncə dağları,
Sinəmdə düşmənin neçə dağları...
Yadıma düşübdü Göyçə dağları,
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

Səs verin səsimə, ay əsən yellər,
Buludlu göylərin gözündə sellər.
Hanı Ələsgərli, Alılı ellər,
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

Taleyi mənimtək dolaşıq durna,
Sən, ey Kərəm durna, ay aşıq durna...
Mən səndən yazığam, ay yazıq durna...
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

Ruhlar bir də gəlib yoxlasın məni,
Çəkib yüz yerimdən oxlasın məni,
Anama çatdırın ağlasın məni
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

Hər yuva Eldara yurd olmaz, Allah,
Qürbətdə şadlanan mərd olmaz, Allah,
Mənim dərdim kimi dərd olmaz, Allah,
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib...

HANI

Ellər dağa gedir, yaylağa çıxır,
Bəs mənim gülşənli yaylağım hanı?
Bir zaman döşündə at süzdürdüyüm,
Dərəli-təpəli oylağım hanı?

Göynərəm qəlbimi həsrət deşəndə,
Mərd gülməz qardaşı oda düşəndə.
Ürəyim qan olur yada düşəndə,
Aşıqlı, mağarlı o çağım hanı?

Ulu oğuzlardan yadigar qalan,
Dar gündə qolunu boynuma salan...
Tüstüsü gözümün məlhəmi olan
Dədə-baba yurdum, ocağım hanı?

Görəsən nə imiş taledən payım,
Tapdandı qismətim, hər haqqı sayım.
Hanı "Tərsə çayım", "Əyricə" çayım,
Havam, suyum hanı, bulağım hanı?

Eldar, həsrət qaldım şah ocağına,
Anamın yanmayan son çırağına.
El gəlib çıxardı Göyçə dağına,
Hanı Göyçə adlı torpağım, hanı?

Ay durna

Mən də qərib, sən də qərib,
Bu dərdimi qan, ay durna.
Göyçəmizdən keçər olsan
Şahdağına qon, ay durna.

Ağca güllər yerindisə,
Göycə göllər yerindəsə,
Bizim ellər yerindəsə
Məni orda an, ay durna.

Qoy dönüm sənin başına,
Gəl yuyum gözüm yaşına.
Dön bir səməndər quşuna,
Sən də məntək yan, ay durna.

Qəbristanı gəz ahəsətə,
Ruhlar qərib, ruhlar xəstə.
Qon anamın qəbri üstə,
Ağla, sızla, can, ay durna.

Eldar çaşqın, həyat zəhər,
Dünya yalan, ömür qəhər.
Ağbulaqdan versən xəbər
Heç də olmaz qan, ay durna!

ALLAH AMANATI

Hicran günü əsib getdim,
Haqsızlıqdan bezib getdim.
Bulud, səndən küsüb getdim,
Yellər, Allah amanatı!

Belə uçuş, pərən olmaz,
Bu karvanı sürən olmaz,
Sizi mənsiz dərən olmaz,
Güllər, Allah amanatı!

Dalğaları incik düşən,
Qırçınları itkin düşən,
Sonaları perik düşən,
Göllər, Allah amanatı!

Dərdi qovdum dərd ölüncə,
Düşdüm qürbətdə bir küncə.
Bəlkə gəldim, mən gəlincə,
Çöllər, Allah amanatı!

Od qılıncın sıyırdılar,
Məni sürgün buyurdular.
Ayrılmazdım, ayırdılar,
Yollar, Allah amanatı.

Min illərlə mənli olan,
Dağda-daşda cığır salan...
Soyadımla yaşa dolan,
İllər, Allah amanatı!

Tüstüm gedib, külüm qalıb,
Məndən ötrü zülüm qalıb,
Qəbir-qəbir elim qalıb,
Ellər, Allah amanatı!