Vətən anam, Vətən eşqim, ovqatım. Yaddan çıxmaz dəyəri var Göyçənin.

İsgəndərov Müzahim Mehvalı oğlu 6 iyul 1961-ci ildə Qərbi Azərbaycanın Göyçə mahalının Toxluca kəndində anadan olub. Orta təhsilini doğma kəndində almışdır. 1978-ci ildə İrəvan Kənd Təsərrüfatı Texnikumuna daxil olmuşdur. 1980-1982-ci illərdə həqiqi hərbi xidmətdə olmuş və sonra təhsilini davam etdirərək 1983- cü ildə texnikumu bitirmişdir və həmin il doğma kəndində təsərrüfat briqadiri təyin olunur. 1984 -cü ildə Gəncə Kənd Təsərrüfatı Akademiyasına daxil olur. 1984 - cü ildə Toxluca sovxozunda baş aqronom vəzifəsinə təyin olunur.

1988-ci ildə məlum hadisələrlə əlaqədar olaraq Bakı şəhərinə gəlir. 1990-1993-cü illərdə Bakı şəhəri Nizami rayonunda Kommunal Təsərrüfat İdarəsində mühəndis işləmişdir. 1991-ci ildə Gəncə Kənd Təsərrüfatı Akademiyasını bitirərək “Alim” – aqronom ixtisası almışdır. 1994-2000-ci illərdə Suraxanı rayon Yaşıllaşdırma İdarəsində işləmişdir. Hal-hazırda “Mərkəz” MMC-nin təsisçisidir. “Bu obanın sahibləri hardadı”, ”Ocaq dağı”, ”Atam mənə deyərdi”, “Məni çağır”, ”İtirmə məni” şeirlər kitabının müəllifidir. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvüdür.

 ÖLMƏRƏM MƏN

O dağları, o düzləri
Görə bilsəm, ölmərəm mən.
Köhlənimi yurd yerinə
Sürə bilsəm, ölmərəm mən.

Qamışlının buz bulağı,
Dada salsın dil-damağı.
Dərə yurddan quzqulağı
Dərə bilsəm, ölmərəm mən.

Vətən darda, yurd şikəstə
Qərib qalan ellər xəstə.
Nərgiz güldən iki dəstə
Dərə bilsəm, ölmərəm mən.

Müzahim qəm çoxdu hələ,
Deyirəm bir zaman gələ.
Salamımı Göyçə gölə
Verə bilsəm, ölmərəm mən.

XƏTRİNƏ DƏYDİ

Bir marala könül açdım,
Gül verdim, xətrinə dəydi.
Ondan gizli bağçasından
Gül dərdim, xətrinə dəydi.

Kəmər taxıbmış belinə,
Bibar yaxıbmış dilinə...
Dərdiyim gülü telinə
Mən hördüm xətrinə dəydi.

Müzahimi edib xəstə,
Giribdi mənimlə qəsdə...
O gözəlin əli üstə
Əl gördüm, xətrinə dəydi.

ŞUŞAM

Qəlbimin sevinci, gözümün nuru,
Qartaltək zirvəyə qonanım-Şuşam.
Sənin görüşünə doğmalar gəlir,
Mənim ümidgahım, gümanım Şuşam.

Göydə qoşalaşıb ulduzun-ayın,
Bizə ilham verib bu sevinc payın.
Gözəllikdə sənin olmayıb tayın,
Elimin sərvəti, ümmanım Şuşam.

Üzeyir, Natavan xoş soraq olub,
Bülbülün nəğməsi min budaq olub.
Cıdır düzün necə çil-çıraq olub,
Hüsnünə yarasıq tar-kaman Şuşam.

İgid oğulların qoparmış tufan,
Yağı düşmənlərə verməmiş aman.
Əbədi yurdudu türkün bu məkan,
Unutmarıq səni heç zaman Şuşam.

Sənin şad gününə sevinir Vaqif,
Nə qədər sirrini gör bilir Vaqif.
Gözünün yaşını ta silir Vaqif,
Mənim ümid yerim, amanım Şuşam.

QURBAN OLUM MƏN

Yurdumun tükənməz bərəkəti var,
Onun sərvətinə qurban olum mən.
Ölkələr içində dəsti-xəttinə,
Olan hörmətinə qurban olum mən.

Hər gün gözəlləşir gözəl vətənim,
Kəlbəcər dağları qızıl mədənim.
Nefti, pambığımdı dövlətim mənim,
Bu şan-şöhrətinə qurban olum mən.

Babək, Koroğlular olub sərkərin,
Qeyrət məktəbidir Nigar, Həcərin.
Milli ordumuzdu igid əsgərin,
Vətən, qeyrətinə qurban olum mən.

Müzahim, bu torpaq candan əzizdir,
Bir tərəf dağlıdır, bir tərəf düzdür.
Azərbaycan Türkiyəylə əkizdir,
Qardaş qüdrətinə qurban olum mən.

GÖYÇƏNİN

Bir dünyadı hər ocağı, hər daşı
Hər qayadan süzülən su - göz yaşı.
Bu yerləri necə anlasın naşı
Belə dürlü yerləri var Göyçənin.

Ozan Heydər saz əlində bir çıraq,
Sevgilidən söhbət açaq, söz salaq.
Gəl Alıdan, Ələsgərdən söz alaq
Aslanları, şirləri var Göyçənin.

Misgin Abdal hörmət ilə ad aldı,
Şeir, sənət dünyasında ucaldı.
O dünyanı dərk eyləyib qocaldı
Ocaqları, pirləri var Göyçənin.

Dədə Qorqud dövran qurdu, yurd saldı
Göyçə gölü ətrafında dolandı.
Məclis qurdu, qopuz çalıb söz aldı
Açılmamış sirləri var Göyçənin.

Növrəs İman yurd salıb çox könüldə,
O sevildi hər obada, hər eldə.
Hər qayada, hər çəməndə, hər güldə
İman kimi zərləri var Göyçənin.

Ustadları uca tutub xidməti,
Yer üzünə yayılıbdı şöhrəti.
Əsəd kimi, Nəcəf kimi hikməti,
Məbədi var, minbəri var Göyçənin.

Alahverdi Məmmədsöyün de, hanı?
Onlar idi sazın-sözün sultanı.
Səmənd ağa dolanardı dünyanı
Qalası var, səngəri var Göyçənin.

Müseyiblə Hacı gələ dinləyəm,
Mən onları yer üzündə ünləyəm.
Qismət ola gül dəstəsi çinləyəm
Görələr ki, ləngəri var Göyçənin.

İmran hanı, gələ girə meydana,
Koroğlutək haray çəkə cahana.
Aşıq Mahmud birdən dönə tərlana
Duyalar ki, gövhəri var Göyçənin.

Fətullah sənətkar, böyük bir ustad,
Hər könlü eləyibdi o abad.
Ələ düşməz o cah-cəlal, o həyat
Hər kəs bilsin nələri var Göyçənin.

Müzahiməm, sazlı-sözlü həyatım,
Sizə dəymir Göyçə adı baratım.
Vətən anam, Vətən eşqim, ovqatım
Yaddan çıxmaz dəyəri var Göyçənin.

Goyce.az