Səyyarə Məmmədlinin şeirləri

Mən Göyçəsiz, Göyçəliyəm

(Məndən "haralısan" deyə soruşanlara)

Soruşmayın, haralıyam!

Mən də Vətən yaralıyam!

Səsi Vətən haraylıyam,

İndi eşiyi, çölüyəm,

Mən Göyçəsiz, Göyçəliyəm!

Ən füsunkar çağımdadır,

Mənim varım-yoxumdadır,

O, hər gecə yuxumdadır,

Gerçəyin nağıl diliyəm,

Mən Göyçəsiz, Göyçəliyəm!

Yüz paradan bir para mən,

Ən dərin, köklü yara mən,

Axıram hardan-hara mən,

Göz yaşının gur seliyəm

Mən Göyçəsiz, Göyçəliyəm!

Əzəlimdi, sonum deyil,

Hələ ki, bu günüm deyil,

O, mənimdi, mənim deyil,

Sanıram, diri ölüyəm,

Mən Göyçəsiz, Göyçəliyəm!

***

Sağalmaq bilmir yaramız,

Dönük çıxdı bəxtimiz  də!

Dərd bizi tapandan sonra,

Silah görmədi əlimiz

Oyuncaq sapanddan sonra.

Gen düşdü yayından oxlar,

Birləşib od oldu “ah”lar.

Qol – budaq atdı günahlar

“Baltanın sapı”ndan sonra.

Bağlayıb gözünü hamı,

Udur düz sözünü hamı,

İtirib özünü hamı

Kökündən qopandan sonra.

Torpaq dərdini “toz” bildik,

Kədərin üzündən sildik,

Hər şeyin qədrini bildik

İtirib,  tapandan sonra.

Bir hava çallıq hərəmiz,

Qalıb  yadlara çarəmiz.

Sağalmaq bilmir yaramız

Erməni qapandan sonra.

***

Hamının oldu,

Hər kəsi düşündü.

Tək mənim olmadı,

Tək məni düşünmədi.

Yaxının da,

yadın da

dərdinə yandı.

Yükləndikcə yükləndi,

Paylandıqca paylandı.

Çəkdiyi ağrılardan

özü ağrı tapanda,

Yalnız onda

Mənim oldu-

ürəyim.

***

Kirpiklərimlə od götürdüm,

Çiyinlərimdə

özümdən ağır yük!

Zülmlə,

zillətlə gəldim bu yolu.

Gəldim!

Fəqət

sonuna çatanda gördüm ki,

hələ də bu yolun

əvvəlindəyəm!

Bu dəfə

kirpikləri qarsalanmış,

bir də

çiyinlərimdən ürəyimə

düşən yük!

***

Göyçə Gölüm

Dörd yanını dağlar tutub,

Yolunu yağılar tutub,

Dilini ağılar tutub

Səntək gözəl-göyçək gölün,

Göyçə Gölüm!

Haqqı danır sağ-solumuz,

Çidarlıdır əl-qolumuz,

Ayrılıbdı bir yolumuz

Bizim yercə-göycə, gölüm,

Göyçə Gölüm!

Həsrət qaldım bal suyuna,

Bizlərə halal suyuna,

Sehr et, məni sal suyuna

Olum səntək göyçək, gölüm,

Göyçə Gölüm!

Yetişəcək əlim sənə,

Hər bir ayım, ilim sənə,

Qovuşacaq elim sənə

Düşmən gözün oycaq, gölüm,

Göyçə  Gölüm!

Göyçə  Gölüm!

***

İllərə

Ay illər, boşuna keçməyin belə,

Məni də alın yel qanadınıza!

Aparın, tərk edib gəldiyim elə,

Nə olar, salmayın inadınıza!

Aparın, tərk edib gəldiyim elə,

Yiyəsiz dağlardan, daşdan ötürün!

Siz məni götürün, mən isə sizdən

Gedib dönməməyi ibrət götürüm!

Cənnəti viranə görüb son kərə

Üzümü əriyən daşına sürtüm!

Yaşıma köçməyin siz də o gündən

Orda qalaqlanıb üstümü örtün!...

İllər, alın məni qanadınıza!

***

İndi yaşamağa hünər gərəkdir,

Bir də ki fərasət, əmək yox, Allah!

İndi ağlayana dəsmal verirlər,

İndi ağlayana kömək yox, Allah!

****

Bu gün şeirlərim uşaqlaşacaq

(Nəvələrimə).

Bu gün dünya yenə mənim olacaq,
Nəvələrim bizdə olacaq bu gün!
Əsil istirahət günüm olacaq
Nəvələrim bizdə olacaq bu gün!

Evimizə gülüş, şənlik dolacaq,
Gündəlik işlərim sona qalacaq.
Bütün əşyalarım  yerdə  olacaq
Nəvələrim bizdə olacaq bu gün!

Bu gün qayğı məndən uzaqlaşacaq,
İstəyim sevgimlə qoşalaşacaq,
Bu gün şeirlərim uşaqlaşacaq
Nəvələrim bizdə olacaq bu gün!

***

Ömürdən-gündən saymıram

Boş qalan, dolmayan vaxtı.

Bir də lapdan çıxmaya iş

Vaxtımın olmayan vaxtı.

***

Qılınc susur hələ də,

Qələmimdən qan damır.

Kəsilir budaq-budaq

Qılınc çaldığım ömür.

***

Desən, qane olar bircə “sağ ol”la,

Dar qəfəsdə dünya qurub ürəyim.

Hər bir işi o, yarıdar sağ əllə,

Amma nədən solda durub ürəyim!?

***

Hər zaman öz aldığıyla

Qalana dərd oldu – ölüm!

Amma haqqı dananlara

Ən humanist yoldu – ölüm!

***

Gedirik, gəlmək üçün,

Yerinə dolmaq üçün,

Ən vacib istək budur

Bizə, VAR olmaq üçün.

***

Baxanda,

hər şey yerindədir.

Amma yenə narahatam...

Hardasa, nə isə

yerində deyil!