Məcnun Göyçəlinin şeirləri

YAŞ YETMİŞİ AŞANDA

Yaxın-uzaq çənlənir,

Güneylər quzeylənir.

Fikir çəmənliyində

Qərib quşlar dənlənir

Yaş yetmişi aşanda.

Düşündükcə elləri,

Şirin-şirin dilləri.

Ağrılarından keçir,

Gəzdiyin yurd yerləri

Yaş yetmişi aşanda.

Otlar: Saraldım – deyir,

Ocaq: Qaraldım – deyir,

Ana keçir könlündən!

Ömür: Azaldım – deyir!

Yaş yetmişi aşanda.

Diş qıcayır yalquzaq,

Cana sarmaşır sazaq.

Gözlərin dediyini

Deyə bilmir dil-dodaq

Yaş yetmişi aşanda.

Vaxt çəkir diləyindən,

Yanırsan kürəyindən.

Atdığın hər addıma

Köz düşür ürəyindən

Yaş yetmişi aşanda.

Dərdindən tez durursan,

Qəmnən ximə qurursan.

Dünyanın dərd-qəmini

Tüstülədib, udursan

Yaş yetmişi aşanda.

Saç darağa dolaşır,

Söz dodağa dolaşır,

Elə bil ev-eşik də

Əl-ayağa dolaşır

Yaş yetmişi aşanda.

Ümid başını qatır,

Zilin bəmində batır,

Tütünqoxulu sözün

Ürəyində pas atır

Yaş yetmişi aşanda.

Yalan özünü öyür,

Baxt gerçəkdə sürünür.

Qapın döyülməyəndə

Ürək sinəni döyür

Yaş yetmişi aşanda.

Hey özünü əyirsən,

Öz xətrinə dəyirsən.

Hərdən əcəldən küsüb,

Ölümə "gəl" deyirsən!

Yaş yetmişi aşanda.

Doğma gəlir, yad gedir,

Tale sınır, ad gedir,

Göz görəni diş yemir,

Ağızdolu dad gedir!

Yaş yetmişi aşanda.

Durnalar uçub gedər,

Göyçəni qucub gedər,

Səksən, doxsan bir yana,

Anlar: Ya qismət – deyər

Yaş yetmişi aşanda.

BU DÜNYA, BELƏ DÜNYA

Hər gecəm umud əmdi,

Nə bildim ki, nədəndi?

Anam gözümlə baxdı,

Qundağım bulud əmdi! –

Bu dünya, belə dünya.

Dərd qovmadı öyündən,

Asıldım göynəyindən,

Yastığıma çən düşdü

Qonşunun köynəyindən, –

Bu dünya, belə dünya.

Haqdan çıraq istədim,

İsti bucaq istədim,

Atamın sağ qoluna

Hər gün barmaq istədim! –

Bu dünya, belə dünya.

Çaya baxtım – çağladı,

Günə baxdım – dağladı.

Tikan batdı səbrimə,

Güllər məni ağladı! –

Bu dünya, belə dünya.

Hərdən göylər kövrəldi,

Duman tüstümə gəldi,

Arzum sınıq qalsa da

Quzularım kökəldi –

Bu dünya, belə dünya.

Kürək verdim zülümə,

Döngələrə, dönümə.

Atamın buludundan

Gün düşmədi ömrümə  –

Bu dünya, belə dünya.

Canda möhnət yetirdim,

Qubar gülü bitirdim.

Anamın gözyaşında

Qardaşımı itirdim –

Bu dünya, belə dünya.

Sahilsizəm, üzürəm,

Haqq payına dözürəm.

Ölüncə yorulmaram,

Üç balamı gəzirəm! –

Bu dünya, belə dünya.

Kaman təki quruldum,

Duyğulandım, duruldum.

Söz mənə yiyə durdu,

Ölmədim, şair oldum –

Bu dünya, belə dünya.

Min sehrdə mənadır,

Göyü yerdə qaynadır,

Onun bir havası var,

Ölümü də oynadır! –

Bu dünya, belə dünya.

Hər çınqıda odu var,

Yandıran buludu var,

Xeyir-şər arasında

Onun da öz "kodu" var –

Bu dünya, belə dünya.

Sirli-Xuda özüdü,

Əvvəl, son da özüdü.

Əzrailin adı var,

Can alan da özüdü

Bu dünya, belə dünya.

Gözəldi, sevmək üçün,

Yol kəsməz gəlmək üçün,

Hərəyə bir iz açıb,

Yaşadar ölmək üçün! –

Bu dünya, belə dünya.

HACI HANI? – DEDİLƏR

Ustad aşıq Hacı Bayramovun

əziz xatirəsinə

Payız hənalı gəldi,

Dağlar cunalı gəldi,

Xonçalar çiçək açdı,

Əllər dualı gəldi,

Hacı hanı? – dedilər.

Toyun qəlbi döyündü,

Saz coşdu, tar öyündü.

Məclisin kefli vaxtı

Kimlər, kimlər göründü:

Hacı hanı? – dedilər.

Gəldi çeşmə başına,

Sual qondu qaşına…

Bəyi fikir apardı,

Gəlin minmir maşına,

Hacı hanı? – dedilər.

Könüllərdən pay gələ,

Oğlan qıza tay gələ,

Qəlyanlara köz düşüb,

Elçilərə çay gələ,

Hacı hanı? – dedilər.

Dəllək sözü balladı,

Uşaq işi anladı.

Kiçiktoyun xoruzu

Həna yaxıb banladı,

Hacı hanı? – dedilər.

Neçə fəsil, il ötdü,

Qar yeridi, sel ötdü,

El yaylağa yığışdı,

Durnalar tel-tel ötdü,

Hacı hanı? – dedilər.

Bu gerçəkdi, yuxudu?!

Səsdən dünya toxudu.

Yüz-yüz meydan içində,

Min-min “aşıq” oxudu,

Hacı hanı? – dedilər.

Saz dondu, zilə gəlmir,

Bülbüllər gülə gəlmir,

Dastanlar “yetim” qalıb,

Heç biri dilə gəlmir,

Hacı hanı? – dedilər.

Fikir dərd qoşan oldu,

Nə toy, nə nişan oldu.

“Göyçə gülü” çalındı,

Ölüm pərişan oldu,

Hacı hanı? – dedilər.

GÖZYAŞIMDAN GÖYÇƏ KEÇDİ

Zaman ötür, tarix laldı, –

Gözyaşımdan Göyçə keçdi!

Əllərim göylərdə qalıb, -

Gözyaşımdan Göyçə keçdi!

Aşıq sındı, saz ağladı,

Kəlmə yandı, söz ağladı,

Məni görüb, yaz ağladı! –

Gözyaşımdan Göyçə keçdi!

Qəribliyin sınmaz oxu,

Ələmdi hər gələn yuxu.

Qocalmamış köçür çoxu! –

Gözyaşımdan Göyçə keçdi!

Payıza xına qatdılar,

Nənələri "oynatdılar!"

Bayramda papaq atdılar

Gözyaşımdan Göyçə keçdi!

Gülçü gülünnən danışır,

Dilçi dilinnən danışır,

Hamı elinnən danışır, -

Gözyaşımdan Göyçə keçdi!

Məcnun, sünbülsüz zəmiyəm,

"Zarıncı"yam, "Dilqəmi"yəm.

Mələmiş quzu kimiyəm, -

Gözyaşımdan Göyçə keçdi!

MƏLƏMƏ, CEYRAN, MƏLƏMƏ

Yuxusunu qatır meşə,

Mələmə, ceyran, mələmə.

Cığırlar qana aparır,

Mələmə, ceyran, mələmə!

Yaz gəlsə də həvəsində,

Qurşun çəkir nəfəsin də.

Qurd dişi var hər səsində,

Mələmə, ceyran, mələmə!

Ovçu sərxoş, tələ yaxın,

İnsafmı var, gələ yaxın?

Dişə yaxın, ələ yaxın,

Mələmə, ceyran, mələmə!

Küləklər xına axtarır,

Gölləri sona axtarır,

Balan da ana axtarır,

Mələmə, ceyran, mələmə!

Üç balamın ruhu yara,

Səni qoyub, gedim hara?!

Məcnun kimi baxtı qara,

Mələmə, ceyran, mələmə.

ATƏŞKƏSLƏ "KEFDƏYİK"

Pis gündə axşamladıq,
Od bişirmir çörəyi.
Allahla yaşatmırıq
Allah verən ürəyi!

Çörəyində canı yox,
Diri qalıb ölənin!
Çiyni qana söykənib
Xalq çiynində gələnin!

Vallah bəndəlik deyil
Əməlimiz, işimiz.
Fırıldaqda kişidir,
Arvadağız kişimiz!

Haqqın tərəzisində
Şeytan yükü çəkən var!
Bir iynənin sapına
Yurdu-yurda tikən var!

Rüşvət buludlarında
Şimşək təki çaxırıq.
Tanka, topa, tüfəngə
Cehiz kimi baxırıq!

Vətən gəzir erməni
Qarabağın daşında!
Atəşkəslə "kefdəyik"
Torpağın gözyaşında!

Qanadı çoxdan sınıb 
Səfalətin, zillətin.
Arvadlıq kursu keçib
Kişiliyi millətin!!!

BİRCƏ KƏLMƏ SÖZƏM MƏN
 
Yaman yerdə qəza vurdu, yıxıldım,
Elə billəm qəm-qüssəyə izəm mən.
Sahil uzaq, ümman dərin, zaman dar,
Bir yol qalır - qəmdən-qəmə üzəm mən.
 
Qəfəsdəyəm, ney könlümdə köklənib,
Mətləbimə zaman yükü yüklənib!
Ah-amanım buludlara söykənib,
İllər boyu yaş tökəsi gözəm mən!
 
Məzar daşın nida kimi dikəlmiş,
Yan-yörənə qərib güllər səpilmiş.
Bala, dərdin ciyərimə çəkilmiş!
Bir də çətin bu ağrıya dözəm mən.
 
Göyüm tutqun, həyalanmır hələ dan,
İliyimdə sızıldayır ötən an.
Dil-dodaqda "yazıq" adı yaşadan
Məcnun yoxdu, bircə kəlmə sözəm mən!

Qızım Ayselin xatirəsinə

Neyləmişdim yerə, göyə?!
Çökdü qəsrim, qalam mənim.
Haqq axtarıb, Allah gəzir,
Göydən enmir nalam mənim!
 
Dinim yandı qibləgahda,
Görkə döndüm qopan ahda!
Çıxdaş olub çəməngahda
Nə tez soldu lalam mənim?!
 
Fələyin çərxi sökülsün,
Sınıx könlümə tökülsün.
Daşa dönmüş atan ölsün,
Daşa dönmüş balam mənim!