Qırx günün həsrəti…

1988-ci ildə  indiki Ermənistan Respubilkasından - Qərbi Azərbaycandan  öz dədə-baba yurdundan didərgin düşənlərin vətən həsrətinin yaşı bu il otuzu haqladı. Otuz il əvvəl o torpaqda doğulan körpələr bu gün müstəqil ailə başçısı, oğul-qız sahibi, kök-nəsil davamçılarıdır. Yeni doğulan körpələrə, nəsil artıranlara baxıb nə qədər qürurlansaq da, itirdiklərimiz qazandıqlarımıza nisbətdə daha çox olub. Bu gün o torpaqların hər cığırına bələd olan, oranın sevgisi ilə yaşayan çalpapaq babalarımız, ağzıdualı nənələrimiz, bığıburma igidlərimiz  Qərbi Azərbaycandakı cənnətlərinin əvəzinə axirət dünyasındakı cənnətlərinə qovuşmaqdadırlar. Amma heç inanmıram ki, yurd-yuvasına tanrısı qədər bağlı olan o qərib ruhlar cənnətdə də rahat olsun. Keşkə rahat olaydılar!..

Loru-Pəmbək mahalının Qursalı kəndinin pərvanlərindən, yurdsevər dostum Vaqif  Namazovun maddi və mənəvi dəstəyi ilə çap olunan (Rəşid Namazovun həmmüəllifliyi ilə birgə)  “Pəmbək mahalının Qursalı kəndi”  kitabını oxuyub maraq üçün Vaqif  Namazovun yaddaşına səyahətə çıxdım. Hər görüşümüzdə Vaqif  Namazov yaddaşında qoruyub ütülədiyi xatirələri – Pəmbək dağlarının ətəyində yerləşən Qursalının şad-xürrəm günlərindən, sazlı-sözlü gecələrindən, qaçaq-qoçaq igidlərindən, adət-ənənələrindən, işıqlı ziyalılarından ağız dolusu danışıb məni o unudulmaz xatirələrə qonaq edir. Bu “qonaqlığın” hikmətini yurd-torpaq itirənlər daha çox anlayar.  30 ilin kədəri çökmüş bu xatirələr qədim yurdlarımız haqqında yazılmamış ən gözəl səlnamələrdən biridir. Müsahibim orta məktəb həyatından danışanda müəllimlərinə olan sevgisi dilində yağa-bala dönüb qarşısındakını elə ovsunlayar ki, bu sevgiyə heyrət etməmək mümkün deyil.

Qursalının ilk sakinlərindən Göy Məmməddin ocağının tüstüsünü zilləndirən, el-obanın ilk ali təhsil alan qaranquşlarından, neçə-neçə orta məktəb şagirdinə  əlifbanı öyrədən Məhərrəm Nəsibovun (1913-1975) adını çəkəndə gözlərindəki nisgilin dərinliyini görməmək mümkün deyil. 4-cü sinif şagirdi Vaqifin  müəllimi Məhərrəm Nəsibov dünyasını dəyişəndə tabutu üzərinə qoyduğu nərgiz  dəstəsi  aradan uzun illər keçməsinə baxmayaraq yenə də öz təravətini qoruyub saxlamaqdadır. Çünki  Məhərrəm müəllim elm çəmənliyindən dərdiyi o çiçəkləri dərs dediyi şagirdlərinin ürəyində əkmişdi. Vaqif  Namazovun əziz müəlliminə olan qənirsiz sevgisi ürəyimdə Məhərrəm Nəsibovun övladları ilə görüşmək arzusu oyatmışdı. Bu istəyimi Vaqif müəllimə deyəndə, çox sevindi. Məhərrəm müəllimin həkim oğlu Dilman Nəsibovla dostlarla birlikdə  görüşüb, xatirələr dünyasına qədəm qoymaq haqqında münasib gün arayırdıq ki, 3 gün sonra Vaqif  Namazovun həyacanlı zəngi üstümü aldı: Dilman dokturu itirdik!

Atalar yaxşı deyib: Sən saydığını say, gör, fələk nə sayır…

Baş tutmayan bu görüşümüzü həyata keçməyən istəklərimizdən biri kimi Dilman Nəsibovla bərabər  26 noyabrda ağırlayıb ölən arzularımızın yanında dəfn etdik.

Dilman Nəsibovun yas mərasimində iştirak edənlər onu əlləri şəfalı həkim, işıqlı ziyalı, nəcib xüsusiyyətlərə malik gözəl ailə başçısı, dostların sevimlisi kimi xarakterizə etmələri mənsub olduğu nəsilə, el-obaya ən böyük fəxarət idi. Dilman Nəsibovu başqa cür  təsəvvür etmək də mümkün deyildi. Çünki onun ulu babası Göy Məmməd, atası Məhərrəm müəllim Qursalı kəndinin, təhsilinin formalaşmasında xüsusi xidmətləri olmuş xeyirxah bir el adamı olmuşlar. Dilman həkim də o ailənin tərbiyəsi, halallığı ilə böyümüş nümunəvi bir vətəndaş idi. Onun  62 illik ömür yolunda unudulmaz məqamlar olduqca çoxdur.

Dilman Məhərrəm oğlu Nəsibov 2 fevral 1956-cı ildə oğuz türklərinin yuva qurub, yurd saldığı axarlı-baxarlı Hamamlı (Spitak) rayonun Qursalı kəndində ziyalı ailəsində dünyaya gəlmişdi. Atası Məhərrəm Nəsibov 40-cı illərdə əvvəlcə  Leninakan(Gümrü)  Süd Sənaye Texnikomunda, sonra isə İrəvan Pedoqoji Texnikomunda  təhsil almışdır. Saral, Qursalı kəndlərində müəllimlik etməklə bərabər, 1942-43 illərdə Qursalı kənd orta məktəbinə başçılıq etmişdir. Dilman Nəsibov da 1974 cü ildə atası Məhərrəm müəllimin dərs dediyi Qursalı kənd orta məktəbini  əla qiymətlərlə bitirib həmin il N.Nərimanov adına Tibb İnstitutnun “Müalicə-profilaktika” fakültəsinə daxil olmuş, 1981-ci ildə təhsilini başa vuraraq, təyinatla Dəvəçi rayon Dəmiryol Polikilinasında  həkim kimi əmək fəaliyyətinə başlamışdır. 1987-ci ilə kimi burada əmək fəaliyyətini davam etdirən Dilman həkim, az sonra Dəmiryol Polikilinasının baş həkimi olmuşdur. 1988-ci il də Ermənistanda yaşayan azərbaycanlıların sonuncu deportasiyası zamanı Bakı şəhərinə pənah gətirmiş qursalılara dəstək olmaq niyyəti ilə Bakıya köçmüşdür. 1988-ci ildən 1993-cü ilə qədər Bilgəh Kardioloji Sanatoriyasında şöbə müdiri vəzifəsini daşıyan Dilman Nəsibov 1994-cü ildən ömrünü sonuna -26 noyabr 2018-ci ilə kimi Əmək və Əhalinin Sosial Təminat Nazirliyinin “Tibbi-Sosial Komissiyası”nda həkim-ekspert  vəzifəsində çalışmışdır.

Həmişə insanlara ürəkli olmağı, ürəkli yaşamağı aşılayan Dilman Nəsibovun  da ürəyi ata, ana, qardaş, vətən nisgilinin ağuşunda dayandı. 40 gündür ki, Dilman həkim doğmalarına, Qursalıya qovuşmaq eşqiylə cənnət mələklərinin qanadlarında haqq dünyasında qovuşub. İndi onun qovuşduğu dünyanın içində Qursalıya getmək üçün heç bir sərhəd qoyulmayıb…Səfərin mübarək, Dilman həkim!

  QILMAN İMAN