Aşıq Ələsgərin çap olunmayan şeirləri

Aşıq Ələsgər yaradıcılığı ədəbiyyatşünas və folklorşünaslar tərəfindən nə qədər toplanıb tədqiq olunsa da, xalq arasında yaddaşlarda mühafizə olunaraq çap olunmayan şeirləri kifayət qədərdi.

Ağsaqqal-ağbirçəklər tərəfindən nəsildən-nəsilə ötürələrək bu şeirlər günümüzə qədər yaddaşlarda öz aktuallığını qoruyub saxlamışdır.

Ələsgərsevərlər - mərhum el şairi Sərraf Şiruyənin, göyçəli Aşıq Orucun arxivindən; folklorşünas Böyükbəy Ələkbəroğlunun, Aşıq Cəfər Xakipurun yaddaşından əldə etdiyimiz 7 şeiri Aşıq Ələsgər ruhuna doğma sandığımızdan çap etməyi özümüzə borc bildik.

Şahi-Heydəri

 Könül, nə zaman ki, düşdün zillətə,

 Sidqi dillə çağır, Şahi-Heydəri.

Qeyzə gəlib bir əl ilə götürdü,

Səksən min batmanlıq babi-Xeybəri.

Həsənəl-müştəba aləm rəhbəri,

Hüseyni-şəhiddi mahi-məhvəri.

İmam Zeynalabdin dillər əzbəri,

Ona qurban dedim bu canı-səri.

Məhəmmədbağıra var iltimasım,

Cəfəri-Sadiqə bağla xilasın.

Borcluya zamındı Museyi-Kazım,

Qurtarıb müşküldən çox zəlilləri.

Qərib imam Rza Xorasan şahı,

Sidqinən çağıran heç çəkməz ahı.

Məhəmmədtağıdı aləm pənahı,

Qoyma darda məni zəlil, müstəri.

Əliəl-Nağıdı aləmdə əla,

Min dərdinə dərman verir mübtəla.

İstəsən ki, müşkül işin həll ola,

Sidqi dillə çağır Həsən Əsgəri.

Sahibi-şəninə gəlibdi surət

Möminlər hüsnünə verir salavat.

Yoməl ərəsətdə, etmə xəcalət,

Yandırma oduna qul Ələsgəri.

 Var

divani

Aqil insan, qafil olma, bizi yaradan da var,

Yeri-göyü, ərşi-gürşü xəlq edən Sübhan da var.

Laşərikdi, laməkandı - bilmək olmaz yerini,

Xəlq eləyib şəms-qəmər, dəryayi ümman da var.

Heç vaxt şərə fitva vermə, kin-kidurəti unut,

Yaradana şəkk eləmə,  buna nə lazım sübut?

Haqqı bir bil, əməl eylə, qoyduğu düz yolu tut,

Məhşər günü soracaqlar, haqda var, divan da var.

Ələsgər, sən qəm eyləmə, çağır Şahi Heydəri,

Möminlərin pənahıdı, aləmlərin sərvəri.

Qəlbimizə işıq salan, dilimizin əzbəri,

Məhəmmədə nazil olan, ayeyi Quran da var.

        Qoyubdu

Görmüşük fələyin etibarını,

“Mənəm” deyənləri ağlar qoyubdu.

Dağıdıb ellərin külli varını,

Neçə qapıları bağlar qoyubdu.

Şəriətə ziddi, meydən qorxuruq,

Qurandan, həm əlif-beydən qorxuruq,

Adi bir nökərik, bəydən qorxuruq,

Sinəmə çal-çarpaz dağlar qoyubdu.

Ələsgər, mərdlərə sən eylə minnət,

Namərddən cavabın çox oldu töhmət.

Yoxsula zindandı, varlıya cənnət,

Sürməyə səfalı çağlar qoyubdu.

                          1905-ci il

Qaçaqaç

Bund davası düşdü, dağıldı Göyçə,

Yüklə qəflə qatır, burdan qaçaqaç.

Əcəl yeli əsdi qəhri ellərə,

Zimistanda boran-qardan qaçaqaç.

Nərədüzdən qoşun gəldi birbaşa,

İgidlər səf çəkib, girdi savaşa.

Cığalı kəkliklər doldular daşa,

Sağın tərlan, belə tordan qaçaqaç.

Ələsgərin qəddin əyib müşkül iş,

Çarxı fələk, nə sitəmdi bu gərdiş?

Zəmanənin qulağını bur, dəyiş,

Bizi qurtar ahu-zardan qaçaqaç.

                                       1905-ci il

Haraya qərəz

cığalı təcnis

Ərşin sütununda, mehrac evində,

Adəmi yazdılar, haraya qərəz?

Aşıq deyər, haraya,

Səda gəldi haraya.

Buyurdu cəbrayıla,

O da gəldi haraya.

O kim idi, mənəm-mənəm dedilər?

Saldılar şahpərin haraya qərəz.

İbtida katiblər ayə yazanda,

Külli-kainata ayə yazanda.

Aşıq deyər, yazanda,

Yazıçılar yazanda.

Hökm olundu Osmana,

Ol Quranı yazanda.

Üç min kəlmə gəldi ol Mustafaya,

Sürdü səməndini haraya qərəz.

Qırxlar məclisindən dedim “bəlini”,

Sərdar gördüm şahimərdan Əlini.

Aşıq deyər, əlini,

İsmi Heydər Əlini.

Dar günündə harayla,

Şahimərdan Əlini.

Ələsgər, daməndən üzmə əlini,

Çəksələr nizaya haraya qərəz.

Getdi

Xudayi ləm-yəzəl, həyyü-lamizəl,

Çarx vurdu, dolandı zamana, getdi.

Vəhdu la şərikdi, əhli-beytməkan.

 Qəhr edib işrəti cahana getdi.

Kəc oldu nizamdan çarxı biyqərim (rəhbərim)

Dağıldı başımdan dəmli gövhərim.

Dolandırdı camı bəhrilə bərim

Çəkdiyim zəhmətim əfsana getdi.

 Ələsgərəm, çəkdim dərdi-qəm, vərəm

 Xahiş eyləmişdim, namə göndərəm.

 Dolmuşam, əmoğlu, fikrə rəhbərəm,

 Yolladım bir üzür-bahana getdi.

Görünsün

Ay hazarat, sizdən bir at istərəm,

 Zatı köhlən, özü leydə görünsün.

Dörddə-beşdə ola, artıq olmaya,

Minəndə gözümə şeyda görünsün.

Qulaqları qırğı, dırnağı xata,

Ona süvar olan murada çata.

Çətində qurtara, cavanda tuta,

Əsbilər (komanda) içində sayda görünsün.

Ələsgər at istər özünün babı,

Yatammır, gözünün qalmayıb xabı,

Olsa köhlən ola, olmuya yabı,

Əlimdən verdiyim fayda görünsün.