Miskin Abdalın şeirləri (1430 - 1535 )

Bilmərəm

Ey dost, sənin bağın cənnət, narın üzə bilmərəm,
Ha silkinsəm, dəryan dərin, narın üzə bilmərəm.
Qırxlar piri özü süzüb ayağına atəşi,
Alışıram Səməndərtək, narın üzə bilmərəm. 
  
Dərviş gərək bu meydanda qurban olsun baş-başa,
Mürşüdündən üzü dönməz, dünya gəlsə baş-başa,
Ayıq olan uzaq olsun, yetsin gərək baş-başa,
Fələk nə vaxt sökər üzüm, narın üzə bilmərəm. 
  
Miskin Abdal, eşq əhlisən, ömrün vermə badə hey,
Özün haqsan, haqq əlindən götür nuş et badə hey,
Məhşər günü tab etməzsən, salxum-salxum badə hey,
Nə tutmusan özün dərviş, narın üzə bilmərəm.

Dağlar

Məğribdən məşriqə səf çəkib durub,
Qüdrətdən çatıbdı baş-başa dağlar.
İtaət boynuna salıb həmayıl,
Misli pəsənd, xotkar, xan, paşa dağlar.

Baxıb hökmü-yekdal, dürrey-dükafa,
Gah kükrərsən, gah gələrsən insafa.
Pey peykərə çəkib, bəyaz ləffafə,
Pərvərdin geydirib qumaşa dağlar.

Ağ çeşmən sərindən car elər seli,
Yaşıl tirmə qurşar, ədağa beli.
Dağıstan kölgəsi, zabitə yeli,
Sədrin səfalıdı həmişə dağlar.

Nəs illərdən satın aldın pis günü,
Çağırdın dumanı, tökdün çiskini.
Gözü yaşlı qoydun cüda Miskini,
Eylə gülə-gülə tamaşa, dağlar. 

Olmusan

Yazıq könül, nə sızlarsan, bülbülə tay olmusan,
Haçan yardan yarımısan, sevilib bay olmusan?
Sən dərvişsən haqq yolunda, haqqı istə, haqqı sev,
Nə olsun ki, bel bükülüb, kamana tay olmusan.

Yar olsam da incimə gəl, ulu tanrı bağışlar,
Dərgahında apaydındı bu cizgilər, naxışlar.
Qoy didəndən sel-sel axsın yenə leysan yağışlar,
Axır məhşər görəsən ki, köpüklü çay olmusan.

Çay olmağın paklığındı, durma yuyun, paka çıx,
Doğru-düzə yol açıqdı, nə qar-boran, nə palçıq.
Miskin Abdal, dolansan da ayaqyalın -baş açıq,
Zər qədrini zərgər bilər, zaylara say olmusan.

Dürüstə məni

(təcnis)

Əhədən, Səmədən həyya layəmud,
Tut dəstimdən, yetir dür üstə məni.
Görsən nadürüstəm, vermə dürüstə,
Dürüstəmsə yetir dürüstə məni. 

Səmimizə yetişməyir haqq səda,
Bir gün olar bükürərlər ağ səda,
Günbəz Əl Xizrədə, Məscid-Əksada,
Onlar da tanıyır dür usta məni.

Əbcət hesabıyla dərs aldım ağdan,
Baxmadım qaraya, dərs aldım ağdan,
Heyvatək soyuldum, dərs saldım ağdan,
Yetirdim dərsimi-dürüst "əmmə"ni.

Mən Miskinə haqdan gəldi “sin” ayə,
Xətm olundu, İrəsula sinayə,
Gör necə çulğaşıb sinə-sinayə,
Tifiltək görmədim dürüst aməni.

Düşərsən

Adamsansa, tələ qurma,
Tələyə, fəndə düşərsən.
Üzə durma, ara vurma,
Zülmündən anda düşərsən.

Hər yetənlə olma tanış,
Yazın olar boranlı qış.
Fikir eylə, sonra danış,
Qəfil kəməndə düşərsən.

Miskin Abdal, vəfadar ol,
İlqarında düz ilqar ol,
Çətin günə şükürdar ol,
Dönüb asanda düşərsən.

Ya Əli

(Divani)

Bey bismillah əzbərimdi, hey xudadan, ya Əli!
Ən ibtida gəldi səda ərş-əladan, ya Əli!
Babi sər-sər, lohu qələm oldu dünya olmamış, 
Bir Cəbrayıl qalxdı göyə tək dəryadan, ya Əli!

Səlli-aləm, mahi-aşkar, zülsətdən var pərdəsi, 
Sey-Sirrdən səda gəldi, Cəbrayıl çəkdi bəhsi. 
Həqiqəti düz bilmədi, tərsə döndü kəlməsi, 
Alışıb yandı şahpəri, oldun fərman, ya Əli!

Yandı şahpər, endi suya, nəhər gəldi yadıma, 
Xaki-kəlam verdi salam, yetişdi muradıma. 
Haqq-taala özü dedi:" irəhmət ustadıma,"
Hər tərəfdən səda gəldi: “Əhsən! Əhsən!”, ya Əli!

Hər kəlmədə tərif edir, Quranda ayət səni,
Cəmi aləm övliyadır, yazır əsli zat səni,
Həbib özü tərif edir külli vilayət səni,
Zahirdə təvəllüdsən, sirri-Sübhan, ya Əli!

Göyçəlidi Miskin Abdal, yoxdu heç bir günahım, 
Hər kəlmədə, hər ayədə sən ol mənim pənahım. 
Puli-sirat, haqq divandı, ol xudadan köməyim, 
Vəli sənsən, vəkil sənsən, Şiriyəzdan, ya Əli!

ƏLİF-LAM

Təmiz əkilmişəm, pak doğulmuşam,
Atadan-anadan lütfi-halalam.
Dərsimi haqq verib, ağdan almışam,
Dilimdə əzbərdi doxsan min kəlam.

"Qaf"dan qərar tapmış,"kaf"dan kainat,
İsmi feyli-hərfi olmuş əsli-zat.
"Vey"dən bəna tutub,"kaf"-"nun"nan nicat,
"Yey"dən bişərikdi, bişərikdi "lam."

"Əlif"dən əladı, alidən ali,
"Cim"dən dücahandı, böyük cəlalı.
"Mim"dən mehribandı məddi-məalı,
"Nun"–hər vaxt zəmini xəlq edib tamam.

"Şin"- şükrü sənalar, vav vahid ismə,
"Hey" -həlim, rey rəhmi acı yel əsmə,
"Zey"- zəlil bəndədən, sin nəzər kəsmə,
"Sat" -sahib ixtiyar, mən fəqir qulam.

Ocaqzadə bir təb əhli nökərəm,
Kuyində qələndər, sinə dəftərəm,
"Mim"nən Məhəmmədəm, "cim"nən Cəfərəm,
Ləqəbi çox olan Miskin Abdalam.