Xanım İsmayılqızı - Həyatın içi kimiyik,                                                   Dünyanın çölü kimi...

       XXX

Həyatın içi kimiyik,
Dünyanın çölü kimi

Bu gün də ayıldıq yenə,
Bir günü də öldürdük.
Ürəyimizdən asıldıq,
Özümüzü güldürdük.

Pərdə arxasıdı bura,
Hələ növbə çatmayıb.
Gözlərimiz açıq qalıb,
Ürəyimiz yatmayıb.

Gecənin üzünü yuduq,
Ayın tozunu aldıq.
Bir az günəşin əlində
Oyuncaq kimi qaldıq.

Deyəsən diri kimiyik,
Bəlkə də ölü kimi.
Həyatın içi kimiyik,
Dünyanın çölü kimi.

Nə fərqi var necəyik biz,
Yenə əsirlikdəyik.
Allahın bitirmədiyi
Böyük əsərlərdəyik.

       XXX

 Hər gün birini gözləmək...

Hər gün birini gözləmək...
Tək birini...
Pəncərədən, qapıdan,
Səslərdən, ətirlərdən
Bir az onu oğurlamaq.
Gözlərinin içindən də
Onu qoparıb götürmək,
Yatağına gətirmək,
Yenə üstünü örtmək
Və gözlərindən öpmək...

Hər gün birini gözləmək...
Tək birini...
Kölgələrin boyunda
Axtarışına çıxmaq.
Göydən, yerdən,
Buludların arasından,
Ağacların, adamların arxasından
Boylandığını görmək,
Bir də, bir də itirmək,
İtirdiyində itmək...

Hər gün birini gözləmək...
Tək birini...
Masanın boş yerində
Onun yerini saxlamaq,
Telefonun zənginə,
Qapı döyülüşünə,
Dəli kimi gülüşünə
Diksinərək atılmaq...
Ayılmaq və ayılmaq...
Yoxluğu udub əsmək,
Ayıqlığından küsmək...

Tək birini... Tək birini
Hər gün, hər gün gözləmək...
Tək birini...Tək birini
Ölüncə əzizləmək...

        XXX

Daş deyil, adamdı bu
Zərbələrin altında.
Ruhu üstdə dayanır
Zirvələrin altında.

Necə yatır bir bilsən,
Hara çatır bir bilsən,
Ürək atır, bir bilsən,
Cilvələrin altında.

Hissləri oraq edir,
Səsini çıraq edir,
Canını daraq edir
Kəlmələrin altında.

Əriyir, muma dönür,
Damladı, cama dönür,
Səhrada quma dönür
Həmlələrin altında.

Yumağına dolanır,
Öz-özünə calanır.
Hər fəsilə yollanır
Cümlələrin altında.

Quş deyil, adamdı bu
Zirvələrin altında.
Ruhu üstə dayanır
Nəğmələrin altında.

            XXX

Beləcə...

Eləcə susub baxırlar yaranışın səsinə,
Beləcə addımdan addım ataraq yeriyirlər.
Eləcə günəşdən uçub aya doğru qaçırlar,
Beləcə göyə oxlanıb havanı bürüyürlər.

Eləcə boyun əymirlər taleyin yazısına,
Beləcə bütün sədlərdən əllərini çəkmirlər.
Eləcə dimdik dururlar haqlarının üzündə,
Beləcə dayazlaşaraq yer altına çökmürlər.

Eləcə ağ rəngin üstə hisslərə bölünürlər,
Beləcə yağışa dönüb torpağa toxunurlar.
Eləcə qaya içindən cücərib boylanırlar,
Beləcə yaddaşa qonub həvəslə oxunurlar.

Eləcə hamıdan qaçaq bir ömür yaşanılır,
Beləcə qovanlarının dilində hallanırlar.
Eləcə doğula bilib alqışların altında,
Beləcə dörd bir tərəfə ayaqsız yollanırlar.

Eləcə canlıda deyil, cansızında sevilir,
Beləcə sərvət olanın adı küçəyə qalır.
Eləcə daşın üstünə baş qoyanlar görünür,
Beləcə dövlətlər yatır, ömrü gecəyə qalır.

Eləcə susub baxmırlar səsin yaranışına,
Beləcə ünvana ünvan qataraq yeriyirlər.
Eləcə cavaba dönüb yeddi qatda bitirlər,
Beləcə göyə oxlanıb havada kiriyirlər.

           XXX

Bir körpəciyim böyüyür...

Dünyanın ovcu içində
Əsən ələyim böyüyür.
Yağışlar gözümə yağır,
Amma ürəyim böyüyür.

Qucağı dolu var gəlir,
Nəfəsi üstə qar gəlir,
Çiynimə yeri dar gəlir,
Uçan mələyim böyüyür.

Qollarım asılıb qalan,
Boynuma qısılıb qalan,
Yükümə yazılıb qalan
Yazıq kürəyim böyüyür.

Yolumun ömür daşında,
Payızında və qışında,
Oynayıb ocaq başında
Kiçik fələyim böyüyür.

Ulayır yalquzaq yerdə...
Gözlərdən çox uzaq yerdə...
Hələ mənə yasaq yerdə
Bir körpəciyim böyüyür...

            XXX

Bütün xəstələri, sağaldan həkim

Bütün xəstələri sağaldan həkim,
Mənim azarımın əlacını tap.
Hər gün qaşıq-qaşıq yediyim balı,
Zəhərə çevirən bu acını tap!

Bir iynə vur mənə, huşu itirim,
Kəs, doğra canımı, ziyanı yoxdu.
Onsuz da vücudum bəla içində
Sızlayır, ağrısız bir anı yoxdu.

Ürəyimi çıxar, yenisini qoy,
Beynimi parçala, fikirləri yu.
Gözümün dibinə işığı göndər,
Ora düşüb qalan şəkilləri yu!

Qanımı təmizlə, qanım qaralıb,
Axıt, yeni rəng vur, tap bu çözümü.
Bütün xəstələri sağaldan həkim,
Elə et, tanıya bilim özümü!