" Nə günahı telli sazın "- Aşıq Musanın şeirləri

DƏLİ KÖNÜL, SƏNDƏ NƏLƏR DOLANIR

Dəli könül, səndə nələr dolanır,

Biri qışdır, biri payız, biri yaz.

Üç əlamət gözəllərin nişanı:

Biri işvə, biri qəmzə, biri naz.

Coşqun çaylar kimi qaynadım, doldum,

Heyva tək saraldım, gül kimi soldum.

Gedər ikən üç gözələ tuş oldum:

Biri qarı, biri gəlin, biri qız.

Qürbət eldə kimdi halım soruşan,

Ağ üzündə qoşa xal verir nişan.

Üç şeydi ki, bu otağa yaraşan:

Biri Musa, biri söhbət, biri saz.

DİLİM

Sənə bu nəsihət, deyirəm, eşit:

Dünyanın malına sarışma, dilim!

Yəqin eylə, ölüm haqdı qabaqda,

Qiyamət oduna alışma, dilim!

Mənim sözlərimi saxla amanat,

Haqqınan dost olan tez tapar nicat.

İstəyirsən, sərin ola salamat,

Ağlına gələni danışma, dilim!

Sən uyma namərdə, gördüm səxasın,

İçməynən, zəhr olu mey piyalasın.

Hər kəs çəkər öz ağlının bəlasın,

Fitnəvü şərlərə qarışma, dilim!

Bir məclisə vardın, sən ol nöqtə hal,

Eşidənlər səndən dərk etsin kamal.

Dindirsələr, dillən, yoxsa da ol lal,

Hərcayı danışıb gülüşmə, dilim!

Musa eşqə alışmayıb, nə lazım,

Bibəfaynan qonuşmayıb, nə lazım,

Allah özü sirr açmayıb, nə lazım,

Sən bildiyin sirri gəl açma, dilim!

GÜLƏ-GÜLƏ

Xudam səni nə xoş gündə yaradıb,

Salıb bu cahana ay gülə-gülə.

Gözəllikdə Yusif sənə tay olmaz,

Alıbsan qüdrətdən pay gülə-gülə.

Çətindir ki, müşkül işlər düzələ,

Təbibimsən, gəl yaramı təzələ.

Mən nə deyim sənin kimi gözələ,

Eylədin ömrümü zay gülə-gülə.

Uca boylu, tuti dilli baxtavar,

Sənə qurban malım, mülküm hər nə var.

Aşıq Musa deyər, gül yanaqlı yar,

Sən gətir, mən içim çay gülə-gülə.

VARMI

Ala gözlü, uca boylu şahzada,

Şah sənsənmi, səndən qeyri şah varmı?!

Səni sevən malı neylər dünyada,

Qaşlarından özgə qibləgah varmı?!

Boyun görən candan keçər sərbəsər,

Dilim bir dəryadı, sinəm bir dəftər.

Camalın aləmi edib münəvvər,

Bundan şərafətli mehrü-mah varmı?!

Qamətin hüsnünə qılım ibadət,

Qaşların tağına edim ziyarət.

Zülfünün muyundan qurulsa Sirat,

Günahkar Musaya bir irah varmı?!

 YATMIŞDIM, GUŞUMA GƏLDİ BİR SƏDA

Yatmışdım, guşuma gəldi bir səda,

Oyandım, əyləşib bir alişan şah.

Durdum salam verdim, mən oldum agah,

Dedi: - Nə yatıbsan, qumbeyi-zillah?!

Allahın izniylə mana “dur!” dedi,

Buyurdu Qəmbərə “ badə ver!” dedi,

Şahədət barmağın tutdu, “gör” dedi,

Göstərdi bir cavan, eylədi agah.

Qismətdən, qədərdən gələn varımı

Agah oldum mən görəndə yarımı.

Unutdum ağlımı, huşi-sərimi.

Dedi:- Qorxma-qorxma, mənəm Seyfullah!

Seyfullah deyəndə mən oldum bələd,

O dəmdə payına etdim ziyarət.

Ağıl çıxdı başdan, oldum bitaqət,

Dilimdə dolandı “ la ilahə illallah ”.

“ La ilahə illallah ” dilimdə bu gün,

Yerlərə ləngərdi, göylərə sütun.

Çəkib zülfüqarı, aşkar etdi din,

Haqqa dost olana göstərdi irah.

İrahınan gedən bulmaz müşkülü,

Bir ismi “ Həlalət ”, bir ismi “ Bəli! ”

Cəbrayılın ustasısan, Ya Əli!

Sirlərini kimsə bilməz cabəcah.

Cabəcah deməkdə haqqa aslansan,

Pərdeyi – hicabda alma bölənsən.

Meracın yolunda xatəm alansan,

Səni necə əziz xəlq etdi Allah!

Allahın şirisən, özün pürhünər,

“ Yahu ” deyib, zikr elərdi Zülfüqar.

Tamaşaya durdu göydə mələklər,

Hüsnündən dərc oldu nuri-təcallah.

Huru görən ömrü gedər yüz ilə,

Neçə qatar nər – mayası düzülə.

Bir saatda yüz min dəftər yazıla,

Vəsfin başa gəlməz vallahü billah!

Billahi, o sənsən vəsfə aşikar, 

Dəstində paylanır saqeyi-kövsər.

Aləmə xəlq edən ya pərvərdiyar,

Səndə rəhm çoxdu, Musada günah.

BİR GÜN

Könül, ara dostlarını,

O da səni gəzər bir gün.

İki mirğəzəb əyləşib,

Xeyir-şəri yazar bir gün.

Ey yükü tunc olan kimsə,

Nağdısı vec olan kimsə,

Nütfədən kəm olan kimsə,

Doğru yoldan azar bir gün.

Yazıq Musa eylər dilək,

Bu qəm bizi qoymaz gülək.

Demədimmi, çərxi-fələk

Bu dövranı pozar bir gün.

NƏ GÜNAHI TELLİ SAZIN?

Məclisləri abad eylər,

Nə günahı telli sazın?

Məlul könüllər şad eylər,

Nə günahı telli sazın?

Yeki şəcər, yeki dəmir,

Ara vurmur, yalan demir.

Qazı kimi rüşvət yemir,

Nə günahı telli sazın?

Fikirini vermir qələmə,

Zülüm eyləmir aləmə.

Pulunu vermir sələmə,

Nə günahı telli sazın?

Yoldan çıxıb, yolun azmır,

 İblis kimi ara pozmur.

Molla kimi cadu yazmır,

Nə günahı telli sazın?

Musa vəsfin söylər saza,

Ruh verir gəlinə, qıza.

Oxşamayır kələkbaza,

Nə günahı telli sazın?

SULTANIM

Bir bivəfa yar ucundan,

Yetişdim cana, sultanım.

Du çeşmi-xumar ucundan,

Düşdüm zindana, sultanım.

Üzündə qoşa xalını,

Əmim ləblərin balını.

Bir də görsəm camalını,

Gəlləm imana, sultanım.

Mən olmuşam bəxti qara,

Gül meylini verməz xara.

Rəhmin gəlsin, yetir yara,

Yazıq Musana sultanım.

AY ÜZƏ-ÜZƏ

(Təcnis)

Ay ağalar, çeşmim yaşı sel oldu,

 Çalxanır sonalar ay üzə-üzə.

Mərd sözünü deyər mərdü-mərdana,

Namərd saxlar sözü ay üzə-üzə.

Nazlı dilbər əldə tutub nə saqı,

Dərd çəkənin nə bimarı, nə sağı.

Ala gözlər mənə eylər nasağı,

Kəc baxar, ömrümə ay üzə-üzə.

Aşıq Musa deyər, yetibdi dərdim,

Məni bu qürbətə atıbdı dərdim.

Səksəni, doxsanı ötübdü dərdim,

İndi də yetişib a yüzə, yüzə.

DE BİR ÜZ, BİR ÜZ

Arif olan, diqqət elə, fəhm elə,

Qövr elədi yaram de bir üz, bir üz.

Fələk saldı məni hicran xəstəsi,

Yatıram yan yerdə de bir üz, bir üz.

Yaralıyam, çətin qallam bu yaza,

Ərz eyləyəm dərdi-dilim bu yaza.

Yetir xəbərimi gərdən bəyaza,

Görünsün gözümə de bir üz, bir üz.

Aşıq Musa, səni dərd az alımı?

Görüm düçar olsun dərdə zalımı!

Dərmansız xəstədən dərd azalımı?

Loğmantək deyirəm de bir üz, bir üz.

DİVANİ QALMADI

Ey fələk, sənin cövründən,

Xanü xavan qalmadı;

Neçə danəndələr getdi,

Mətləb qanan qalmadı.

Çoxlarının baharını

Döndərdin zimistana,

Pozuldu bağı-bənövşə,

Soldu gülşən qalmadı.

Hər kimə ki şərab verdin,

Tez zəhirmar eylədin;

Zülmünən yıxdın evini,

Taxtını tar eylədin;

Beş gün xoşbəxt olanların,

Sonun bimar eylədin;

Nə xəstələr şəfa buldu,

Nə də Loğman qalmadı.

Kim ilə dostluq elədin,

Söylə görüm, başa-baş!?

Qəzəbindən xof elədim,

Didəm verdi qanlı yaş;

Sümüyümə lərzə düşdü,

Cismimdə yandı ataş;

Qəhrinə baş əyməkdən

Musada can qalmadı.