Bu gün günlərdən Vaqif Bayatlı...

Dünya səndən bezəndə
sən də dünyadan bezib
endirsən başını
yorğun-arğın dizinə
bir uşaq əlləri
toxunacaq üzünə.
Söykəyərsən başını,
qırış-qırış üzünü,
qıyma-qıyma gözünü
itdən-qurtdan,
qəmdən-dərtdən
dostdan-tanışdan
dastan-dastan alın yazını
bir uşaq əllərinə.
Nə göz yaşın bilinər,
Nə alın yaşın silinər
Endirərsən başını
böyük dualar üçün
bu balaca əllərə.
Böyük andlar içməyə
günahlardan keçməyə
endirərsən başını
Haqq qapısın açmağa
qanadlanar mələyin,
bəlkə də
bağışlandı günahın
qəbul oldu diləyin.
Ancaq hələ...
Dünya səndən bezəndə
Sən də dünyadan bezib
fit çala-çala gəzib
endirərsən başını
yorğun-arğın dizinə.
bir uşaq əlləri
toxunacaq üzünə.
Söykəyərsən başını
bir uşaq əllərinə
saxlarsan göz yaşını
bir uşaq əllərindən.

***

Gizlicə-gizlicə gəldi buludlar,
Gizlicə-gizlicə döndü ümidlər,
İndiki buludlar beləcə gəlmir,
İndiki yağışlar beləcə yağmır.
İllərin o başından
bir qız yaylığı üstdə
bir ipək xatirə döndü qəlbimə,
bir qızın telləri əsdi üzümə.

Gülüm yağış! Çiçəyim yağış!
O ipək illərdən,
atlaz günlərdən,
Gilənar göylərdən dolan yağışım,
yollarda yorulub
gözümdə, könlümdə qalan yağışım,
bir çinar üstündə
qoyub gəlmişdim səni,
çinarın altında bir gilənar qız.
İndiki yağışlar beləcə yağmır...
Bu gilənar yağış
mənim qəsdimə yağır,
O dost çinarın üstündən yağır,
On ildən, beş ildən, dünəndən yağır,
bütün sevgilərin
dönən yerindən yağır.
Bəlkə də, bəlkə də lal məhəbbətlərin
dinən yerindən yağır.

İllərin altında solmaz o tellər,
Hər bulud lələyi ümidlə gələr,
O barlı illərin sevgisi qızlar
Bir də gilə-gilə qızardı bəlkə...

***

Bu dünyada sirr axtarma,
bu dünyanın sirri yoxmuş.
Yaşamağa yer axtarma,
ölməyə də yeri yoxmuş.

Sevişməyə bir dəli yox,
asılmağa bir teli yox,
Yürüməyə irəli yox,
qayıtmağa geri yoxmuş.

Önər belə dərdə dönmüş,
dərd də yoxdu, dərdi dönmüş.
gördüm Allah burda imiş,
döndü üzü bəri, yoxmuş.

Peyğəmbərin meracı

Tanrım, O kimdi gedir hey,
Baxmır küləyə, yağışa,
gedir, gedir üzü göyə,
göylə danışa-danışa.

Durmur, durmur, gedir yenə
son dağı aşantək aşır
yerüzündən göyüzünə,
“Ya Rəsulallah” – deyir
onun yolundan çəkilən,
onu yola salan dağlar,
onu yola salmaqçün
göyə dikələn çaylar,
“Ya Rəsulallah” – deyir
göydə onu qarşılayan,
əllərini öpən göylər.

O dayanmır, gedir yenə,
aşır bizə görünməyən
başqa bir göyüzünə.
O, bütün Kainata
Eşqnur yayır aytək, güntək,
Tanrım, O daha görünmür,
O indi ancaq duyulur,
bilinməz olur Sənintək.

Bu dağları bir zamanlar
göyüzünün son qatından
aşağıya çəkdiyintək
Tanrım, o Ruhunuru,
O İlahinur elçisin
bir daha görmək üçün
bu göyü də aşağı çək.

Bir gün bir an gələcək,
bu göy də o dağlartək
aşağıya çəkiləcək,
keçir indi ordan da O,
heç zaman görmədiyimiz,
heç zaman duymadığımız
başqa göyə baxa-baxa,
ordan da başqa dünyanın
ayı kimi çıxa-çıxa,
günü kimi doğa-doğa.

Orda da, orda da
“Ya Rəsulallah” – deyir aylar,
“Ya Rəsulallah” – deyir günlər,
“Ya Rəsulallah” – deyir göylər.

***

Min ildi, milyon ildi

Göylərdə ayaqyalın

Sənə sarı qaçıram,

ayaqlarım sevinir,

yolum sevinir, Allah,

Hər gün sənin göyünə

mismarlanır, dincəlir,

qolum sevinir, Allah.

Sevgin, ancaq sevgin var

bütün kainat boyu

qanrılan, qanı daman

qollarımın gözündə,

bəs nədən əzab gəzir

qolumu dəlib keçən

mismarların üzündə?!

Min ağrıyla, əzabla

Necə qıvrılır onlar,

Heç ağrı yoxdu mənə,

quş kimiyəm, İlahi,

yenə uçuram sənə,

Qolumdakı mismarlar

yalvarırlar ağrıdan,

yalvarırlar əzabdan,

Xilas elə onları,

Xilas elə, İlahi.

Xilas elə əzabdan

Boynumdakı kəndiri,

Altında dayandığım

Bu dar ağacını da,

xilas elə, İlahi.

Hər an bu göyüzünə,

həm də sənə tuşlanan,

yenidən dönə-dönə

məndən keçən gülləni

ağrılardan, əzabdan

xilas elə, İlahi.

Şükür, İlahi, şükür,

Min ildi, milyon ildi

Bağlayıb yollarımı

Bir-birinin ucuna,

Gəlib çatdım axırı

Sənin dar ağacına,

Kəndirin dartıldıqca

boynum dincəlir, Allah,

Boynum dincələn görüb

Tez vururlar boynumu,

Çiynim dincəlir, Allah.

Şükür, şükür, çox şükür,

Sən yenə göyüzündən

yerə enirsən, İlahi.

dünya gözümdə söndükcə

sən görünürsən, İlahi.